Znak drogowy zakazu - B-38 - Zakaz postoju w dni parzyste w kategorii Znaki drogowe zakazu - typ B / Znaki drogowe Możliwość parkowania po lewej stronie jezdni może być mocno ograniczona przez występowanie dodatkowych znaków, które uniemożliwiają zaparkowanie samochodu na danym odcinku po lewej stronie jezdni. Szczególnie warto zwrócić uwagę na znaki: B-36 (zakaz zatrzymywania się) B-35 (zakaz postoju) B-38 (zakaz postoju w dni parzyste) Znaki informujące o czasowej organizacji ruchu, obejmującej często zakaz parkowania na przestrzeni kilku dni, wystawiane są zaś z co najmniej 5-dniowym wyprzedzeniem" - poinformował ZDM w Naklejka drukowana na folii standardowej lub odblaskowej, rozmiary naklejki do wyboru poniżej.Naklejka Znak B-38 Zakaz postoju w dni parzyste - oznacza zakaz postoju pojazdów w parzyste dni miesiąca; zakaz nie obowiązuje od godziny 21 do 24; przepisy ust. 1 i 3-5 stosuje się odpowiednio do tych znaków.Umieszczone pod znakiem B-38 B-37. Zakaz postoju w dni nieparzyste. Oznacza zakaz postoju pojazdów w nieparzyste dni miesiąca. Zakaz nie obowiązuje od godziny 21 do 24. Umieszczone pod znakiem tabliczki wskazują: 1) T-25a - początek zakazu wyrażonego znakiem, 2) T-25b - kontynuację zakazu wyrażonego znakiem, 3) T-25c - odwołanie zakazu wyrażonego znakiem. Zakaz parkowania dla samochodów dostawczych. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 23 stycznia 2014 r., sygn. akt I ACa 756/13. Powodowie wnieśli pozew przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej, żądając uchylenia uchwały w sprawie całkowitego zakazu parkowania na posesji wspólnoty samochodów dostawczych i ciężarowych. . Na czym polega prawidłowe parkowanie? Oczywiście, musi być zgodne z obowiązującymi przepisami, ale równie ważne jest, by zaparkowane przez nas auto nie utrudniało poruszania się lub postoju innym użytkownikom. O jakich zasadach etykiety parkingowej warto pamiętać? Parkowanie a znaki drogowe Kodeks drogowy wskazuje, że zatrzymanie i postój dozwolone są tylko w miejscach, w których pojazd z dostatecznej odległości jest widoczny dla innych kierowców i jednocześnie nie powoduje ani zagrożenia bezpieczeństwa ruchu, ani jego utrudnienia. Aby nie zostać ukaranym mandatem, lepiej stosować się do znaków określających sposób zatrzymania lub postoju pojazdu. Jakie znaki zakazu parkowania i postoju są szczególnie istotne? B-35 „zakaz postoju”, B-36 „zakaz zatrzymywania się”, B-37 „zakaz postoju w dni nieparzyste”, B-38 „zakaz postoju w dni parzyste”, B-39 „strefa ograniczonego postoju”, Tabliczka T-24 – umieszczona pod znakiem B-35 lub B-36 wskazuje, że zaparkowany pojazd zostanie usunięty na koszt właściciela, Tabliczki T-25 – stosowane są ze znakami B-35 – B-38, oznaczają początek, kontynuację lub uchylenie zakazu przed skrzyżowaniem. Tabliczka T-26 – wskazuje, że zakaz postoju lub zakaz zatrzymywania obejmuje całą stronę placu, D-18 „parking”, Tabliczki T-30 – wskazują sposób parkowania. Postój a zatrzymanie Zatrzymanie – unieruchomienie pojazdu niewynikające z warunków lub przepisów ruchu drogowego, trwające nie dłużej niż 1 minutę. Postój – unieruchomienie pojazdu niewynikające z warunków lub przepisów ruchu drogowego, trwające dłużej niż 1 minutę. Czy można zaparkować auto na chodniku? Pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 2,5 t mogą parkować na chodniku. Jest to dopuszczalne, jeśli: pojazd zaparkowany jest na chodniku kołami jednego boku lub przedniej osi, na danym odcinku nie obowiązuje zakaz zatrzymywania lub postoju, przestrzeń pozostawiona dla pieszych nie utrudni im poruszania się (i nie jest mniejsza niż 1,5 m), pojazd umieszczony na chodniku przednią osią nie tamuje ruchu pojazdów na jezdni. Gdzie obowiązuje zakaz parkowania? Są miejsca, w których parkowanie jest bezwzględnie zabronione. Pojazdu nie wolno zatrzymywać na przejazdach kolejowych i tramwajowych, na przejściach dla pieszych i przejazdach dla rowerzystów, na drogach dla rowerów, w tunelach i na wiaduktach, na pasie pomiędzy jezdniami, na autostradach i drogach ekspresowych (w miejscach innych niż do tego wyznaczone). Postój zabroniony jest w miejscach utrudniających wjazd lub wyjazd innych pojazdów (chodzi w szczególności o takie miejsca jak bramy wjazdowe, bramy garażowe, miejsca postojowe), utrudniających dostęp do innego prawidłowo zaparkowanego pojazdu, przed i za przejazdami kolejowymi, w strefie zamieszkania – w innych miejscach niż do tego wyznaczone. Mandat za nieprawidłowe parkowanie Za złe parkowanie można dostać nawet 5 tys. zł kary. Taka kara grozi kierowcom, którzy zaparkują na miejscu przeznaczonym dla samochodów elektrycznych. Mandat w wysokości 5 tys. zł może otrzymać także kierowca pojazdu bezemisyjnego, jeśli zajmie miejsc postojowe oznaczone „EV ładowanie”, nie ładując auta. Parkowanie na miejscu przeznaczonym dla osób niepełnosprawnych może kosztować 800 zł i 5 punktów karnych, a zaparkowanie na takim miejscu i posługiwanie się sfałszowaną kartą parkingową – 1200 zł i 5 punktów karnych. Inne wykroczenia karane są nieco mniej surowo, np. od 100 do 300 zł oraz 1 punkt karny przewiduje taryfikator za zatrzymanie lub postój w warunkach niedostatecznej widoczności. Mandat w wysokości 100 zł i 1 punkt karnych można dostać np. za niestosowanie się do znaków wyrażających zakaz zatrzymywania oraz zakaz postoju, nieprawidłowe parkowanie na chodniku, parkowanie przy lewej krawędzi jezdni czy zatrzymanie pomiędzy jezdniami. Jak nie parkować? Kultura na drodze w kontekście parkowania to nie tylko stosowanie się do przepisów oraz znaków zakazu parkowania i postoju. Najważniejsze, żeby parkować w sposób, który nie utrudnia poruszania się innym uczestnikom ruchu. Parkując, warto uważać na to, by: bezprawnie nie zajmować miejsc dla niepełnosprawnych, nie zastawiać innych aut, nie zastawiać bram wjazdowych i garażowych, nie parkować na dwóch miejscach jednocześnie, zatrzymać się w takiej odległości od sąsiedniego pojazdu, by kierowca mógł do niego wsiąść, a wysiadając z auta – delikatnie otwierać drzwi, uważając na pojazd zaparkowany obok. W testach na prawo jazdy oba te znaki mylą się nagminnie, bo ich zrozumienie wymaga znajomości trzech definicji. Tak – to ta nudna część przepisów gdzie wyjaśnione są znaczenia poszczególnych określeń. Jeszcze zatrzymanie czy już postój? Różnice pomiędzy zatrzymaniem a postojem rozstrzyga art. 2. ustawy prawo o ruchu drogowym: 1) droga – wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt; 29) zatrzymanie pojazdu – unieruchomienie pojazdu niewynikające z warunków lub przepisów ruchu drogowego, trwające nie dłużej niż 1 minutę, oraz każde unieruchomienie pojazdu wynikające z tych warunków lub przepisów; 30) postój pojazdu – unieruchomienie pojazdu niewynikające z warunków lub przepisów ruchu drogowego, trwające dłużej niż 1 minutę; Zakazy wyrażone opisanymi niżej znakami dotyczą całej drogi, a więc i chodnika, który wchodzi w jej skład, zgodnie z definicją wymienioną w punkcie 1. Znak “zakaz postoju” w testach na prawo jazdy. Źródło” Postoju i zatrzymania zakazują znaki: Zakaz postoju B-35: zakaz postoju Znak zakazuje postoju pojazdu rozumianego jako unieruchomienie pojazdu niewynikające z warunków lub przepisów ruchu drogowego, trwające dłużej niż 1 minutę. Oznacza to, że znak dopuszcza chwilowe zatrzymanie pojazdu np. w celu zabrania lub wysadzenia pasażera. Zakaz obowiązuje od miejsca ustawienia znaku do najbliższego skrzyżowania po tej stronie drogi, po której ustawiono znak. Pod znakiem mogą być umieszczone tabliczki: T-25a: tabliczka wskazująca początek zakazu postoju lub zatrzymywania oraz T-25a T-25b T-25c T-26 -24 „tabliczka wskazująca, że pozostawiony pojazd zostanie usunięty na koszt właściciela”, T-25a „tabliczka wskazująca początek zakazu postoju lub zatrzymywania” T-25b „tabliczka wskazująca kontynuację zakazu postoju lub zatrzymywania” T-25c „tabliczka wskazująca odwołanie zakazu postoju lub zatrzymywania” T-26 „tabliczka wskazująca, że zakaz postoju lub zatrzymywania dotyczy strony placu” jeżeli dopuszcza się inne odstępstwa od stosowania się do znaku B-35, na tabliczce pod znakiem umieszcza się właściwą informację o treści „Nie dotyczy…”. Odmiany znaku B-35: Dopuszczalny czas unieruchomienia pojazdu dłuższy niż 1 minuta lub obowiązywanie znaku w określonych godzinach, dniach tygodnia lub w danym okresie może być wskazane napisem na znaku albo na umieszczonej pod nim tabliczce. znak Co oznacza? Zakaz postoju z informacją o okresie obowiązywania zakazu Zakaz postoju z informacją o czasie postoju Zakaz postoju z informacją o okresie obowiązywania zakazu i czasie postoju Postoju zakazywać będą też znaki: B-37: zakaz postoju w dni nieparzyste Znak zabrania postoju w takim samym zakresie, jak znak B-35 „zakaz postoju”, lecz obowiązuje tylko w nieparzyste dni miesiąca. Stosowany wraz ze znakiem B-38 „zakaz postoju w dni parzyste” dla udostępnienia jednej strony jezdni co drugi dzień, np. w celu wywozu śmieci, zaopatrzenia sklepów. Zakaz nie obowiązuje od godziny 21 do 24. B-37: zakaz postoju w dni nieparzyste Znak zabrania postoju w takim samym zakresie, jak znak B-35 „zakaz postoju”, lecz obowiązuje tylko w nieparzyste dni miesiąca. Stosowany wraz ze znakiem B-38 „zakaz postoju w dni parzyste” dla udostępnienia jednej strony jezdni co drugi dzień, np. w celu wywozu śmieci, zaopatrzenia sklepów. Zakaz nie obowiązuje od godziny 21 do 24. B-39: strefa ograniczonego postoju Znak wskazuje wjazd do strefy, w której obowiązuje zakaz postoju pojazdów na wszystkich drogach. Na znaku podaje się informacje o zakresie obowiązywania np. czas obowiązywania, dopuszczalny czas postoju, określone rodzaje pojazdów. W przypadku braku takich informacji, zakaz obowiązuje w takim samym zakresie, jak wyrażony znakiem B-35 „zakaz postoju”. Znak B-39 nie dotyczy: pojazdu komunikacji publicznej zatrzymującego się na wyznaczonym dla niego miejscu, pojazdu zatrzymującego się w miejscu oznaczonymi znakami: pojazdu unieruchomionego ze względu na warunki lub przepisy ruchu drogowego, autobusu szkolnego. Zakaz zatrzymywania się B-36: zakaz zatrzymywania się Znak zabrania zatrzymywania pojazdu z wyjątkiem unieruchomienia ze względu na warunki lub przepisy ruchu drogowego. Pozostałe przepisy są analogiczne jak w przypadku znaku B-35 „zakaz postoju” . Powyższych znaków nie odwołuje znak B-42: koniec zakazów. Powyższe znaki umieszcza się po tej stronie drogi, po której zakaz ma obowiązywać Testy na prawo jazdy: Pełna i aktualna baza pytań Podróżując motocyklem po Szwecji będziesz czuć się bardzo bezpiecznie i komfortowo. Ruch pojazdów jest tu zazwyczaj płynny i spokojny, kierowcy stosują się do przepisów i w większości przypadków nie przekraczają dozwolonej prędkości. Są dla siebie życzliwi na drodze a przypadki agresji drogowej są bardzo rzadkie i społecznie nieakceptowane. Możesz jednak napotkać sytuacje drogowe, które będą dla Ciebie zaskoczeniem. Różnic w przepisach nie ma dużo, niemniej warto o nich wiedzieć zanim wyruszysz na szwedzką drogę. Oto kilka z nich… Skrzyżowanie nie odwołuje zakazu To jedna z większych różnic, które mogą wpłynąć na sposób twojej jazdy. Zakazy takie jak ograniczenie prędkości czy zakaz wyprzedzania zawsze zmieniane są znakiem drogowym. Skrzyżowanie nie “odwołuje” zakazu. Warto o tym pamiętać, zwłaszcza przy ograniczeniach prędkości w miejscowościach. Znak ograniczenia nie jest powtarzany za skrzyżowaniem a mimo to ograniczenie nadal obowiązuje! Sygnalizator przed rondem. W Szwecji ronda są bardzo popularnym rodzajem skrzyżowania. Większość z nich nie posiada sygnalizacji świetlnej a więc poruszamy się po nich zgodnie ze znakami, czyli pojazd wjeżdżający na rondo musi ustąpić pierwszeństwa pojazdowi jadącemu wokół ronda. Szwecja – pułapka zielonego światła przed skrzyżowaniem Jadąc motocyklem po Szwecji możecie jednak natrafić na sytuację w której przyzwyczajenia z Polski mogą doprowadzić do wypadku. Ma to miejsce w przypadku gdy tuż przed samym rondem znajduje się przejście dla pieszych z sygnalizacją świetlną. UWAGA! Sygnalizacja dotyczy wyłącznie samego przejścia a nie ruchu na rondzie! Jeśli widzisz zielone światło, możesz wjechać za sygnalizator i przejechać przez pasy. Na rondzie pierwszeństwo nadal ma pojazd znajdujący się na skrzyżowaniu! Parkowanie motocykla Parkowanie to obszar największych różnic w stosunku do Polski. W zasadzie nic z dotychczasowych doświadczeń nie da się bezpośrednio zastosować w czasie podróży motocyklem po Szwecji. Motocykl jest tu traktowany podobnie jak samochód i nie będziesz mieć znanej z Polski swobody jego parkowania. Motocykl możesz pozostawić wyłącznie na miejscach oznakowanych jako parking. W dodatku nie każdego dnia a czasami nie za darmo. Więcej informacji o tym jak legalnie parkować jednoślady znajdziesz w poradach praktycznych. Parkowanie w dni parzyste i nieparzyste Oprócz wyżej wspomnianych ograniczeń możesz natrafić na inną pułapkę parkowania. W mniejszych miejscowościach parkowanie przy ulicach może być określone między innymi znakami C38 lub E20-14. Parkowanie w dni parzyste i nieparzyste Znaki te są nam znane ale w Polsce rzadko stosowane. Uzależniają one możliwość parkowania od daty. W przypadku dni parzystych (np. 12-go) zakaz parkowania obowiązuje po stronie numerów parzystych a w dni nieparzyste (np. 13-go) po stronie numerów nieparzystych. Taka organizacja może być wprowadzona znakami C36-C38 na pojedynczej ulicy albo znakiem E20-14 w całym obszarze miasta. Szczególnie łatwo o tym zapomnieć gdy tablica jest na początku miejscowości. W Szwecji taki zakaz jest bardzo skutecznie egzekwowany i oczywiście obejmuje także motocykle. Piesi na pasach W Szwecji pieszy ma pierwszeństwo nie tylko gdy znajduje się na przejściu ale też gdy do niego się zbliża. Piesi wchodzą na pasy z dużą pewnością swojego bezpieczeństwa z góry zakładając że zatrzymasz motocykl. Podróżując motocyklem po Szwecji zawsze musisz pamiętać aby zbliżając się do przejścia obserwować również jego bezpośrednie otoczenie! Dwa pasy ruchu zbiegające się w jeden W sytuacji gdy na drodze kończy się jeden z pasów ruchu zazwyczaj znak wskazuje który z nich się kończy. Pojazd na nim zobowiązany jest przy zmianie pasa ruchu ustąpić pierwszeństwa. Możesz jednak trafić na sytuacje gdy żaden z pasów nie ma pierwszeństwa. Wtedy wyraźnie widać jak działa szwedzka współpraca kierowców na drodze. Pojazdy zajmują miejsce na docelowym pasie poruszając się “na suwak” czyli po jednym pojeździe na zmianę z lewego i prawego pasa ruchu. Poruszając się motocyklem po Szwecji z pewnością docenisz taką współpracę kierowców. Skrzyżowania w tunelach W wielu miejscach Szwecji np. w Sztokholmie, wiele dróg biegnie w tunelach. Nie są to jednak proste i krótkie tunele do jakich jesteśmy przyzwyczajeni w Polsce. Szwedzkie tunele przypominają czasami ser szwajcarski. Są długie i jest w nich wiele rozjazdów i zakrętów w których dość trudno utrzymać poczucie kierunku. Pod ziemią nawigacja GPS ślepnie i nawet algorytmy symulujące twój dalszy ruch zawodzą po pierwszym rozjeździe. Z tego powodu warto wcześniej sprawdzić numery drogi i nazwy których będziesz wypatrywać na drogowskazach. Współpraca kierowców Szwedzi są uczeni współpracy na drodze już od samego kursu i egzaminu na prawo jazdy. Jest to jedno z kryteriów na którym kierowcy z innych krajów najczęściej oblewają egzamin. Dla szwedzkiego kierowcy jest oczywiste że gdy np. na autostradzie włącza się do ruchu i sygnalizuje to kierunkowskazem, inni kierowcy zrobią mu miejsce zwalniając lub zmieniając pas. Przyzwyczajenie to jest tak silne, że brak współpracy z twojej strony może ich naprawdę zaskoczyć. Z tego samego powodu nie oczekuj podziękowań za wpuszczenie innego kierowcy. Taka pomoc jest dla “tubylców” zbyt oczywista i naturalna. Warto obserwować zachowanie innych kierowców i postępować podobnie. To najszybszy sposób opanowania “szwedzkiego” sposobu jazdy. Mam nadzieję że tych kilka obserwacji, które nieco odmieniły moje zachowanie na szwedzkich drogach, Tobie także pomoże. Jeśli masz własne obserwacje to zapraszam do opisania ich w komentarzu! Wyznaczanie zastrzeżonych miejsc parkingowych jest elementem polityki społecznej, która ma na celu likwidację barier architektonicznych, czyli przeszkód w swobodnym poruszaniu się osób niepełnosprawnych w przestrzeni publicznej. Karta parkingowa dla niepełnosprawnych umożliwia korzystanie z „koperty” zgodnie z prawem. Dowiedz się kto, jak i gdzie może ją prawna i orzeczenie o niepełnosprawnościMiejsca parkingowe dla osób niepełnosprawnych powstają z myślą skrócenia dystansu, który musi pokonać osoba mająca problemy z poruszaniem się, by dostać się do obiektu, przy którym znajduje się parking. Szczególnie ważne jest zapewnienie takich miejsc przy budynkach użyteczności publicznej. W polskim prawie istnieją dwa akty prawne, które regulują to, kto i na jakiej podstawie może ubiegać się o otrzymanie uprawnień do parkowania na „kopercie”:Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 czerwca 2014 r. w sprawie wzoru oraz trybu wydawania i zwrotu kart parkingowa dla osób niepełnosprawnych jest jedynym dokumentem, który umożliwia postój na zastrzeżonych miejscach parkingowych z kopertą. Nie wydaje się jej na samochód, tylko na osobę lub placówkę. Podstawą imiennej karty parkingowej może być wydane przez zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności:zaświadczenie o niepełnosprawności,orzeczenie o stopniu niepełnosprawności,orzeczenie o wskazaniach do ulg i parkingowa dla niepełnosprawnych – kto może z niej korzystać?Zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami, na które powołuje się oficjalna internetowa domena rządowa, karta parkingowa może być wydana osobie, która spełni dwa warunki:posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym lub znacznym bądź orzeczenie o wskazaniach do ulg i uprawnień, zawierające wskazanie w zakresie karty parkingowej;ma znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania w orzeczeniu o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności musi znaleźć się jeden z symboli, który oznacza jej przyczynę:04-O – choroby narządu wzroku,05-R – upośledzenie narządu ruchu,10-N – choroby neurologiczne,07-S – choroby układu kategorią są osoby, które nie ukończyły 16 lat – warunkiem otrzymania karty parkingowej mogą być wówczas tylko ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się, ale niewynikające z parkingowa dla placówekDokument uprawniający do parkowania na zastrzeżonych miejscach postojowych może otrzymać także placówka zajmująca się opieką, rehabilitacją lub edukacją osób niepełnosprawnych ze znacznie ograniczonymi możliwościami poruszania się. Wówczas wnioskującym o kartę jest osoba posiadające upoważnienie do reprezentowania jak możesz skorzystać z dofinansowania dla osób niepełnosprawnychPodsumowując, kartę parkingową wydaje się:osobie niepełnosprawnej ze znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności i trudnościami z samodzielnym poruszaniem się;osobie niepełnosprawnej poniżej 16 roku życia, która ma ograniczone możliwości poruszania się samodzielnie;placówce zajmującej się opieką, rehabilitacją lub edukacją osób niepełnosprawnym z ograniczonymi możliwościami samodzielnego poruszania z art. 8. Prawa o ruchu drogowym kartą parkingową może legitymować się osoba niepełnosprawna lub kierujący pojazdem, który ją przewozi, a także kierujący pojazdem należącym do wyżej opisanego rodzaju placówki. Żeby dokument mógł upoważniać parkującego do pozostawienia pojazdu w zastrzeżonym miejscu, należy umieścić go za przednią szybą na miejscach zastrzeżonych to niejedyne uprawnienie osób legitymujących się kartą parkingową. Zgodnie z § 33. 2. Rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych uprawniona osoba niepełnosprawna lub jej kierowca mogą, z zachowaniem szczególnej ostrożności, nie stosować się do następujących znaków zakazu:B-1 „zakaz ruchu w obu kierunkach”,B-3 „zakaz wjazdu pojazdów silnikowych, z wyjątkiem motocykli jednośladowych”,B-3a „zakaz wjazdu autobusów”,B-4 „zakaz wjazdu motocykli”,B-10 „zakaz wjazdu motorowerów”,B-35 „zakaz postoju”,B-37 „zakaz postoju w dni nieparzyste”,B-38 „zakaz postoju w dni parzyste”,B-39 „strefa ograniczonego postoju”.Warto wiedzieć także o tym, że karze w postaci mandatu nie podlega tylko zaparkowanie pojazdu na „kopercie”. Prawo przewiduje także tzw. zbieg przepisów, czyli pozorne stosowanie się do nich. Taka sytuacja przewiduje zaparkowanie na miejscu zastrzeżonym i zostawienie za szybą karty parkingowej przez osobę, która nie jest uprawniona do legitymowania się nią. Wspomniane wykroczenia są karane kwotami od 500 do nawet 800 złożyć wniosek o kartę parkingowąŻeby móc zacząć korzystać z wyżej wspomnianych uprawnień, należy złożyć wniosek o wydanie karty parkingowej dla niepełnosprawnych. Oto najważniejsze informacje dotyczące tej procedury, podane na podstawie Rozporządzenie Ministra Polityki Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 czerwca 2014 r. w sprawie wzoru oraz trybu wydawania i zwrotu kart parkingowych:1. Kto składa wniosek?W większości przypadków będzie to sama osoba niepełnosprawna, z wyjątkiem osób:poniżej 18 roku życia – robi to w jej imieniu rodzic lub opiekun prawny;osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie – wniosek składa za nią rodzic lub opiekun prawnyosoby ubezwłasnowolnionej częściowo – wniosek składa wówczas kurator ustanowiony przez sąd,placówki – wniosek w jej imieniu składa osoba reprezentująca podpisuje wnioskodawca, czyli osoba niepełnosprawna, rodzic, opiekun, kurator lub przedstawiciel placówki dopiero w obecności urzędnika. Dokumenty należy złożyć osobiście – w tej sprawie niemożliwe jest skorzystanie z Do kogo?Adresatem wniosku jest powiatowy przewodniczący do spraw orzekania o niepełnosprawności, czyli tzw. przewodniczący zespołu, właściwy dla miejsca pobytu stałego osoby Gdzie?Wniosek o wydanie karty należy złożyć w dowolnym powiatowym lub miejskim zespole do spraw orzekania o niepełnosprawności. Na stronie rządowej dedykowanej procedurze uzyskania karty parkingowej można znaleźć zespół znajdujący się najbliżej miejsca pobytu punkty – jak złożyć wniosek o kartę parkingową4. Ile kosztuje?Za wydanie karty parkingowej należy zapłacić przed złożeniem wniosku. Koszt wynosi 21 zł, a opłatę można uiścić osobiście w kasie urzędu lub przelewem. Numer konta podaje wnioskodawcy powiatowy zespół ds. orzekania o Co dołączyć do wniosku?Obowiązkowe załączniki do wniosku osoby niepełnosprawnej o wydanie karty parkingowej dla niepełnosprawnych to:aktualna fotografia o wymiarach 35 mm x 45 mm bez okularów z ciemnymi szkłami (z wyjątkiem osób z wymagającymi tego wadami wzroku) i bez nakrycia głowy (jest to dozwolone dla osób zakrywających głowę zgodnie z zasadami swojego wyznania, które mają takie zdjęcie również w dowodzie tożsamości),dowód opłacenia karty i uiszczenia opłaty ewidencyjnej,oryginał prawomocnego orzeczenia potwierdzającego uprawnienia do otrzymania karty parkingowej,upoważnienie do odbioru karty przez inną osobę niż wnioskodawca, gdy jest to we wniosku wystąpią jakiekolwiek braki, wnioskodawca otrzyma list, po którym będzie miał 7 dni na uzupełnienie miejsc parkingowych dla osób niepełnosprawnych to tylko niektóre z metod likwidowania barier utrudniających życie osobom mających problemy z samodzielnym poruszaniem może otrzymać kartę parkingową?Uprawniona jest do tego osoba niepełnosprawna z ograniczonymi możliwościami samodzielnego poruszania się oraz przedstawiciel placówki opiekującej się takimi można otrzymać kartę parkingową dla niepełnosprawnych?Osoba niepełnosprawna lub jej prawny opiekun uiszcza opłatę w wysokości 21 zł i składa wniosek w powiatowym lub miejskim zespole do spraw orzekania o czego uprawnia karta parkingowa?Daje możliwość nie tylko parkowania na „kopertach”, ale także niestosowania się do znaków zakazu o oznaczeniach: B-1, B-3, B-3a, B-4, B-10, B-35, B-37, B-28, ARTYKUŁY Osoba niepełnosprawna legitymująca się kartą parkingową, która kieruje samochodem oznaczonym tą kartą, może nie stosować się do niektórych znaków drogowych dotyczących zakazu ruchu lub postoju. Ustawa o ruchu drogowym zwalnia taką osobę z zakazu parkowania na „kopercie”, zakazu postoju czy ruchu w obu kierunkach. Karta Parkingowa to jedyny dokument uprawniający osoby z niepełnosprawnością korzystania z miejsc parkingowych oznakowanych kopertą. Jest wydawana na konkretną osobę (nie na pojazd) lub placówkę. Karta parkingowa obowiązuje zarówno na terenie Polski, jak i całej UE. Komu przysługuje i jak można się o nią ubiegać? Co daje karta parkingowa? Dzięki karcie parkingowej, osoby niepełnosprawne kierujące pojazdem, mogą nie stosować się do niektórych znaków drogowych. Uprawnienie to jest obowiązujące w Polsce i w UE bez względu na miejsce wydania karty parkingowej. Posiadacze karty parkingowej mogą korzystać z miejsc parkingowych wyznaczonych dla osób z niepełnosprawnością (czyli „kopert”). Ponadto nie muszą stosować się do następujących zakazów: postoju, jazdy w obu kierunkach, wjazdu pojazdów silnikowych z wyjątkiem motocykli, wjazdu autobusów, postoju w dni parzyste i nieparzyste i innych zakazów ograniczających prawo postoju i ruchu. Komu przysługuje karta parkingowa ? Ustawodawca przewidział, że karta parkingowa przysługuje osobom o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności i osobom niepełnosprawnym, które nie ukończyły 16 roku życia i mają znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się. Do wydania karty parkingowej niezbędne są orzeczenia lekarskie. Obok orzeczeń o niepełnosprawności, rozpatrywane są także orzeczenia z kodem 04-O (choroby narządu wzroku), 05-O (upośledzenie narządu ruchu) lub 10-N (choroba neurologiczna). Kartę parkingową może uzyskać także placówka zajmująca się opieką, edukacją lub rehabilitacją osób niepełnosprawnych mających ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się. To domy pomocy społecznej, hospicja, zakłady rehabilitacji leczniczej, placówki opiekuńczo-wychowawcze oraz ośrodki wsparcia, w których przebywają osoby niepełnosprawne. Jak uzyskać kartę parkingową? Kartę parkingową wydaje przewodniczący powiatowego zespołu ds. orzekania o niepełnosprawności. Podstawą do wydania karty osobom niepełnosprawnym jest orzeczenie o niepełnosprawności wraz z uwzględnieniem jej stopnia oraz orzeczenie o wskazaniach do ulg i uprawnień. Wówczas kartę wydaje się na okres wskazany w orzeczeniu, jednak nieprzekraczający 5 lat. Placówki uprawnione do posiadania karty parkingowej mogą ją uzyskać na podstawie dokumentów przedstawionych przez reprezentanta danego ośrodka- wnioskodawcę. Na jeden pojazd wykorzystywany do przewozu osób niepełnosprawnych wydaje się jedną kartę na okres 3 lat. Zarówno osoba niepełnosprawna jak i reprezentant placówki, wnioskując o kartę parkingową musi – zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej- uiścić opłatę w wysokości 21 zł. Nie są to jednak jedyne koszty. Od 4 stycznia 2016 roku do tej kwoty doliczyć należy opłatę ewidencyjną w wysokości nie większej niż 8 zł. Ostatnim krokiem jest umieszczenie karty parkingowej w widocznym miejscu w samochodzie. Najczęściej tym miejscem jest przednia szyba pojazdu. Obowiązkiem kierowcy jest takie wyeksponowanie karty, by można było odczytać jej numery i datę ważności. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowymRozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 15 maja 2015 r. w sprawie opłaty ewidencyjnej stanowiącej przychód Funduszu – Centralna Ewidencja Pojazdów i Kierowców Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL Kup licencję

zakaz parkowania w dni parzyste