2023-06-02 - Odkryj należącą do użytkownika Hanna tablicę „proste żeczy do narysowania” na Pintereście. Zobacz więcej pomysłów na temat szkicowanie, szkicownik, poradniki rysowania. 2022-08-22 - Odkryj należącą do użytkownika Sebastian Niewrzoł tablicę „rysunki do narysowania” na Pintereście. Zobacz więcej pomysłów na temat słodkie rysunki, proste rysunki, szkicowanie. Surrealizm (nadrealizm) to kierunek w literaturze, sztuce i filmie XX w. dążący do uniezależnienia wyobraźni artysty od reguł logicznego myślenia. Surrealiści tworzyli nierealne, dziwne lub tajemnicze kompozycje. kliknij, żeby przeczytać. Rene Margritte, La corde sensible The Dalí Museum, located in the heart of picturesque downtown St. Petersburg, Florida, is home to an unparalleled collection of over 2,400 Salvador Dalí works, including nearly 300 oil paintings, watercolors and drawings, as well as more than 2,100 prints, photographs, posters, textiles, sculptures and objets d’art. Instead, they embraced the power of their own imagination and sought to tap into their inner psyche through art. Each surrealist artist painted their own recurring motifs that often appeared in their dreams. Max Ernst painted birds, Salvador Dalí depicted melting clocks, and René Magritte rendered men in bowler hats. 2020-08-17 - Odkryj należącą do użytkownika Iziss Fordwell tablicę „Rzeczy do narysowania” na Pintereście. Zobacz więcej pomysłów na temat rzeczy do narysowania, proste rysunki, rysunek. . Istota surrealizmu Surrealizm w sztuce można określić w dużym uproszczeniu jako „wyzwolenie wyobraźni”. Jego cechą charakterystyczną jest tematyka nawiązująca do oniryzmu, groteski i abstrakcji. Oficjalnie surrealizm narodził się w 1924 roku, jednak sam termin powstał już w 1917. Za ojca tego kierunku uznaje się pisarza Andre Bretona („Manifest surrealizmu”). W przypadku obrazów, również tych, które można znaleźć w naszej ofercie, gatunek ten przejawia się przede wszystkim w wizualnym prezentowaniu wewnętrznej percepcji artystów. Pierwsi surrealiści czerpali swoje pomysły głównie ze zjawisk badanych przez psychoanalizę, z fascynacji hipnozą i pismem automatycznym. Jednocześnie wyrażali swój bunt przeciw ustalonemu porządkowi, zasadom społecznym i moralnym. Najbardziej znanym przedstawicielem tego gatunku bez wątpienia jest Salvador Dali, w którego pracach można zauważyć często powtarzający się motyw snu. Inni, najpowszechniej znani w naszym kraju artyści surrealistyczni to Frida Kahlo i nasz rodzimy twórca - Zdzisław Beksiński. Surrealizm - artystyczna swoboda Surrealizm w czystej postaci to sztuka niejednoznaczna, budząca zróżnicowane emocje i skojarzenia. Zmusza do zatrzymania się i zastanowienia nad sensem danego dzieła, niejednokrotnie budząc zaskoczenie. Stanowi zupełne zaprzeczenie założeń realizmu, w związku z czym przy tworzeniu prac surrealistycznych artysta nie podlega praktycznie żadnym ograniczeniom. Z tego względu w dzisiejszych czasach nurt surrealistyczny przejawia się nie tylko w formie malarstwa, ale również grafiki komputerowej, street artu i sztuki plakatu. W dziełach z tej kategorii dostępnych w naszej ofercie wyłaniają się przede wszystkim motywy sprzeczne z realizmem i logiką, nawiązujące do zróżnicowanej tematyki. Surrealizm bez wątpienia porusza wyobraźnię odbiorcy, wzbudzając zarazem zainteresowanie, jak i - nierzadko - skrajne odczucia. Przypadnie do gustu osobom poszukującym nieoczywistego piękna i nieprzeciętności, która zmusza do przemyśleń nad możliwościami i tajemnicami ludzkiego umysłu. Gdy osiem lat później surrealiści zadeklarowali już swoje poglądy, wydając w 1925 roku Manifest surrealistyczny, rozpoczął się okres głośnych wystaw, kontrowersyjnych wystąpień, czas, który w historii literatury nazywany jest latami powrotu do poetyki snu. Działalność surrealistów nie ograniczała się tylko do malowania obrazów czy pisania poezji. Artyści stworzyli przełomowe jak na owe czasy Biuro Poszukiwań Surrealistycznych, które od 1924 roku stanowiło rodzaj poradni dla wszystkich tych, którzy byli zainteresowania tworzeniem w duchu poetyki surrealistycznej lub tych, którzy mieli jakieś wątpliwości. Inspiracje Jeśli chodzi o malarstwo, surrealiści czerpali wzorce, natchnienie i inspiracje z dzieł niderlandzkiego artysty Hieronima Boscha, żyjącego na przełomie XV i XVI wieku, autora takich ważnych dla historii sztuki, przepełnionych symboliką dzieł, jak Siedem grzechów głównych, Ogród ziemskich rozkoszy (tryptyk) czy Adoracja dzieciątka. Ponadto korzystali oni z doświadczeń dadaizmu, który według niektórych badaczy XX-wiecznych nurtów ugruntował podłoże dla zaistnienia kierunku oderwanego od rzeczywistości, pełnego onirycznych skojarzeń, sennej symboliki. W literaturze natomiast ich uwagę skupiał (prócz symbolisty i skandalisty Arthura Rimbauda) francuski poeta Comte de Lautréamont, uważany przez Mieczysława Jastruna za jedynego romantyka francuskiego. Był autorem ważnego dla surrealistów dzieła, książki Les Chants de Maldoror (Pieśni Maldorora), która od momentu opublikowania (1869 rok) zainspirowała dwudziestoparoletnich wówczas późniejszych teoretyków i praktyków kierunku. Podczas pracy nad swoim pierwszym i najważniejszym dziełem de Lautréamont wzorował się na Wielkiej Improwizacji z dramatu Dziady Adama Mickiewicza. Dla wyrobienia sobie własnego zdania na temat tej pozycji, którą Andre Breton w 1938 roku nazwał klatką z azbestu zamykającą serce rozżarzone do białości, poniżej umieszczono fragment z omawianego, inspirującego surrealistów dzieła: A tam, na widnokręgu, cóż to za istota, która ma odwagę zbliżać się do mnie, bez trwogi, wśród skoków ukośnych i udręczonych; jakie dostojeństwo i zarazem pogodna słodycz! Spojrzenie ma łagodne, ale głębokie. Jej ogromne powieki igrają z podmuchami wiatru i zdają się żyć. Stwór nie znany mi. Gdy wpatruję się w te potworne oczy, moje ciało drży, pierwszy raz, odkąd ssałem suche piersi istoty nazywanej matką. Dokoła niego widać jakby aureolę olśniewającego światła. Kiedy przemówił, wszystko w przyrodzie umilkło, wstrząśnięte długim dreszczem. Skoro podoba ci się przyjść ku mnie, przyciągającemu cię niczym magnes, nie protestuję. Co za piękna istota! Przykro mi to mówić. Musisz być kimś potężnym, masz bowiem twarz więcej niż ludzką, smutną jak wszechświat, piękną jak samobójstwo. strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij Z czym kojarzy Ci się słowo surrealizm? Pewnie już słyszałeś to pojęcie na lekcjach plastyki lub sztuki, ale być może podręcznikowa treść nie zafascynowała Cię na tyle, abyś to zapamiętał. Surrealizm to kierunek dość dziwny, ale … przykuwa uwagę. 🙂 Spis treściSurrealizm w malarstwieCo to jest surrealizm?Salvador Dali – przedstawiciel surrealizmuSurrealizm – cechy charakterystyczne Surrealizm w malarstwie tworzyli artyści, którzy mieli dystans do siebie i których nie interesowała w tamtych czasach opinia innych ludzi. Surrealiści wyróżniali się nie tylko swoimi pracami, ale także stylem bycia. Tworzyli bez zahamowań i bez ograniczeń. Prowokowali tematyką dzieł i chcieli jak najbardziej pobudzić ludzi do myślenia. 🙂 Dzisiaj napiszę Ci kilka najważniejszych zagadnień odnośnie tego kierunku w malarstwie. Jeśli interesujesz się malarstwem, to koniecznie musisz pogłębić wiedzę na ten temat. Co to jest surrealizm? Surrealizm (inaczej nadrealizm) to kierunek w sztuce, który powstał we Francji, a dokładnie w Paryżu, w 1925 roku. Kierunek ten prezentowali nie tylko Francuzi, ale także malarze pochodzący z Belgii, Hiszpanii, Niemiec i Włoch. Cechą charakterystyczną artystów był metaliczny i gładki sposób malowania. Ich twórczość polegała na umieszczaniu przedmiotów (postaci) w rozległych, nierzeczywistych przestrzeniach. Zdzisław Beksiński, Pełzająca śmierć W tamtym okresie rozwijała się tematyka psychoanalizy, co stanowiło pewne podłoże dla twórczości surrealistów. Tematyka obrazów była sprzeczna z rzeczywistością, negowała założenia realizmu i racjonalizmu. Kierunek surrealizmu odsłaniał wszelkie marzenia ludzkie, sny, impulsywne zachowania. Sztuka surrealistyczna jest swobodnym kierunkiem. Artyści tworzyli obrazy na bazie swoich odczuć. Nie czuli skrępowania, ani żadnych ograniczeń. Chciałoby się napisać, że obrazy były malowane “na wariata”, ale wcale nie były tworzone w pośpiechu i bez przygotowań 🙂 Tematyka dzieł surrealistów była dość przemyślana i miała na celu choć trochę dotknąć serce i duszę odbiorcy. Wybitni przedstawiciele surrealizmu to Salvador Dali, Francis Picabia, Giorgio de Chirico, Osvaldo Licini. Współcześni polscy surrealiści to np: Zdzisław Beksiński (obraz po lewej: Pełzająca śmierć), Jarosław Kukowski. Salvador Dali – przedstawiciel surrealizmu Salvador Dali, Trwałość pamięci Ze szkoły podstawowej na pewno kojarzysz artystę surrealizmu Salvadora Dali. Salvador Dali pochodzi z Hiszpanii i zdobył największą sławę wśród surrealistów. Trwałość pamięci to jeden z najsłynniejszych obrazów artysty (obraz po prawej stronie). Miękkie zegary stały się ikoną surrealizmu. Czy wiecie, co zainspirowało malarza do stworzenia obrazu? Podczas jednej z kolacji Dali przyglądał się serowi camembert, który leżał na talerzyku. Rozmyślał o … jego miękkości 🙂 Po powrocie do swojej pracowni artysta popatrzył na swój niedokończony obraz przedstawiający morze, skały i drzewo. Czegoś mu w nim brakowało. W swojej autobiografii Salvador Dali napisał, że już miał zgasić światło, kiedy zobaczył dwa miękkie obrazy, a jeden z nich wisiał na suchej gałązce drzewa. Po takiej wizji twórczej powstał jeden z najsłynniejszych obrazów na świecie. 🙂 Surrealizm – cechy charakterystyczne Surrealiści nie powielali schematów. Ich dzieła opierały się na przypadkowym i swobodnym kojarzeniu ze sobą różnych przedmiotów ukrytych gdzieś w ich podświadomości. Celem ich twórczości było pobudzenie widzów do myślenia, wdrożenie ich w świat wyobraźni i głębokich odczuć. Surrealiści chcieli pokazać ludziom wszystko to, co blokuje rozum i normy kulturowe. Ich inspiracją były również sny, baśnie, a także … twórczość dzieci chorych umysłowo. Salvador Dali, The face of war Patrząc po raz pierwszy na obrazy surrealistów można pomyśleć, że artyści kierowali się swobodną abstrakcją, stosowali dysproporcje i kontrastowe kolory. Obraz Dalego Trwałość pamięci jest piękny, tylko pytanie brzmi – co autor miał na myśli? 🙂 Jeśli jesteś artystą, to czy widok miękkiego sera na talerzyku może Cię dzisiaj jakoś zainspirować? Pewnie uznałbyś, że to wariactwo. Jeśli jesteś odbiorcą, to czy dzisiaj te obrazy rzeczywiście wzbudzają w Tobie jakiekolwiek odczucia? Przecież celem surrealistów był wpływ na podświadomość odbiorcy. Z drugiej strony, obraz Beksińskiego Pełzająca śmierć daje wiele do myślenia. Budzi emocje i poczucie lęku. Śmierć czasami przychodzi powoli, po cichu i niespodziewanie. Twórczość Beksińskiego opierała się na motywie przemijania życia ludzkiego. W swoich obrazach przedstawiał samotność i nieuniknioną śmierć. Najprawdopodobniej smutny akcent twórczości Beksińskiego był spowodowany śmiercią żony i samobójczą śmiercią jedynego syna. Czy taki artysta musiał spojrzeć na kawałek sera, aby móc stworzyć dzieła surrealistyczne? 🙂 Jeśli interesuje Cię także tematyka ekspresjonizmu i impresjonizmu, to zapraszam Cię to przeczytania artykułów. 🙂 A gdyby tak dobrze nam znane przedmioty z życia codziennego pozbawić ich pierwotnej funkcji i sprawić, żeby nagle stały się obce, dziwne? Brzmi intrygująco? Właśnie na taki pomysł wpadli niegdyś surrealiści i stworzyli naprawdę pokręcone rzeczy. Taka właśnie była istotna tego kierunku, który zapoczątkował swoim manifestem surrealistycznym w 1924 roku Andre Breton, filozof i poeta francuski. Stworzyć sztukę, która obali dotychczasowy porządek, pochyli się nad tym, co drzemie w podświadomości, co nielogiczne, absurdalne, irracjonalne. Żeby lepiej zrozumieć kontekst tych działań warto nakreślić okoliczności i stan awangardowej sztuki. Mamy lata 20. XX wieku. W 1905 roku powstał fowizm, dwa lata później kubizm, w 1909 Marinetti i Boccioni piszą manifest futurystyczny, a od 1915 dadaiści wprowadzają totalną rewolucję i przewracają do góry nogami cały dotychczasowy porządek. Jeśli mamy oceniać poziom „szaleństwa” prac surrealistów, to właśnie nie zapominając o szerszym kontekście i przede wszystkim czasach, w których te działania miały miejsce. Podkreślam to mocno, ponieważ często spotykam się ze stwierdzeniami, że „surrealizm wcale nie szokuje”, „przecież to nic takiego”. Owszem, teraz może nie, ale prawie sto lat temu takie obiekty, w dodatku traktowane jako dzieła sztuki, były odbierane za absurdalne i szokujące. Kontekst jest w tym przypadku bardzo ważny. 1. Man Ray, The Gift, 1921 Man Ray, „Gift”, 1921, Tate modern, fair use Amerykański artysta Emmanuel Rudnitzky (pseudonim Man Ray) przybył do Paryża w 1921 roku. Na swoim koncie miał już inaugurację amerykańskiego ruchu dada, jednak po kilku nietrafionych próbach artystycznych i znudzeniu krajem stwierdził, że czas na Europę. „Prezent” wykonał jednego wieczoru, tuż przed rozpoczęciem swojej pierwszej paryskiej wystawy. Miał to być prawdopodobnie podarunek dla właściciela galerii, przedmiot wzbudził jednak tak wielkie zainteresowanie, że jeszcze tego samego dnia go skradziono. Ray wykorzystał pospolity przedmiot, jakim jest żelazko i do części prasującej przykleił mosiężne pinezki. Zabieg prosty, ale bardzo zaskakujący, artysta zmienił bowiem diametralnie odbiór przedmiotu i zburzył dotychczasowe spojrzenie na jego funkcję. Miało być zwykłe prasowanie, a zrobiło się nieco brutalnie i niepokojąco. 2. Salvador Dali, „Telefon-Homar”, 1936 Salvador Dali, „Telefon-Homar”, 1936, Tate Modern, fair use W latach 30. XX wieku Salvador Dali promował w swojej twórczości ideę surrealistycznego obiektu, czego najsłynniejszym przykładem jest „Telefon- Homar” (zwany także „Telefonem Afrodyzjakiem”). Przedmiot wykonał dla Edwarda Jamesa, brytyjskiego kolekcjonera, który był najbardziej aktywnym patronem surrealistów w latach 30. XX wieku. Artysta postanowił lekko zmodyfikować telefoniczną słuchawkę i nałożył na nią gipsowy model homara. To nie pierwszy raz, gdy artysta wykorzystał motyw tego zwierzęcia w swojej twórczości, za każdym razem czyniąc mocne erotyczne aluzje i łącząc skojarzenia związane z seksem i jedzeniem. W „Telefonie” ogon skorupiaka, w którym znajdują się jego narządy seksualne, umieszczony jest bezpośrednio nad ustnikiem. Nie rozumiem, dlaczego, gdy pytam o grillowany homar w restauracji, nigdy nie podano mi gotowanego telefonu. Nie rozumiem, dlaczego szampan jest zawsze schłodzony, a jednocześnie telefony, które są tak strasznie ciepłe i nieprzyjemnie lepkie w dotyku, nie są również umieszczane w srebrnych wiaderkach z pokruszonym lodem[1]Salvador Dali, „Moje sekretne życie”, Katowice 2013. 3. Mereth Oppenheim, „Obiekt”, 1936 Mereth Oppenheim, „Obiekt”, 1936, MOMA, fair use W czasach, gdy kobiety w sztuce były zazwyczaj zaledwie muzami wielkich artystów, Mereth Oppenheim jako jedna z nielicznych reprezentowała surrealizm na najwyższym poziomie i niczym nie odstawała od swoich kolegów po fachu. Szwajcarska artystka swój najsłynniejszy „Obiekt” stworzyła w 1936 roku i wtedy też po raz pierwszy zaprezentowała go szerszej, zszokowanej publiczności. Jak głosi anegdota, pomysł na tę pracę wpadł do głowy Mereth w kawiarni, gdzie siedziała wraz Picassem i Dorą Maar. Mereth miała na ręce bransoletkę pokrytą futrem, co sprowokowało artystów do żartów na temat zastosowania sierści w codzienności. Artystka zainspirowana spotkaniem zakupiła białą filiżankę ze spodkiem i pokryła skórą chińskiej gazeli. Tak powstał przedmiot zaskakujący, pozbawiony swojej pierwotnej funkcji. Artystka z żartem i ironią podeszła do tematu jedzenia, w którym włos to zdecydowanie najmniej pożądany element konsumpcji. Efekt takiego połączenia okazał się bulwersujący, niesmaczny, niespodziewany, a więc dokładnie taki, jakiego chciała Mereth. Artystka stworzyła zaskakują mieszankę zwierzęcej natury z ogładą cywilizacji, symbolizowaną przez elegancki porcelanowy zestaw od kawy. W tej zabawie zmysłami nie brak podtekstów erotycznych. Futro kojarzone jest jako coś ekskluzywnego, miłego w dotyku, jednak z drugiej strony kobiece owłosienie to coś, co kultura usilnie stara się wyeliminować, wygładzić. Co dopiero pomyśleć o włosach na filiżance, o łyku kawy wraz z całą zawartością, o smaku futra w ustach? Trzeba przyznać, że jest w tym coś perwersyjnego. Charakterystyka kierunku Surrealizm to kierunek, który ujawnił się zarówno w literaturze jak i sztuce. Kierunek rozwinął się w 1924 roku. Inną nazwą kierunku jest nadrealizm. Nazwa kierunku została stworzona przez Guilliame Apollinare, który był również teoretykiem kubizmu. Cechy, opis, założenia Surrealizm skupiał się na przedstawianiu „wnętrza” człowieka. Istotnymi w tym nurcie były przeżycia artysty, jednak związane one były bardziej z jego podświadomością niż świadomym odnotowaniem emocji. W surrealizmie istotna jest rola wyobraźni, marzenia senne czy też postrzeganie świata, które wymyka się regułom i ograniczeniom nakładanym przez ludzki umysł. Surrealizm i jego powstanie związane było także z pojawieniem się psychoanalizy. Na obrazach tworzonych przez surrelistów znaleźć można było fantastyczne postaci, które zestawione były na niezwykłych zasadach. Takie podejście stanowiło hołd dla siły wyobraźni i podświadomości ludzkiej. Do podobnych wartości nawiązywała także literatura tego kierunku, który przeciwstawiał się z założenia realizmowi. Przedstawiciele Surrealizm w literaturze pojawił się dzięki grupie, która związana była z pismem „Litterature”. W późniejszym okresie powstały także kolejne manifestacje surrealistyczne. Autorem manifestów jest A. Breton. Twórcami związanymi z nurtem był także Tristian Tzara, R. Char czy M. Leiris. W polskiej literaturze surrealistyczne wpływy można dostrzec między innymi w twórczości: A. Ważyka, Aleksandra Wata czy w twórczości Witkacego. Przedstawicielami surrealizmu w malarstwie byli między innymi: Max Ernst, Francis Pabia czy Hans Arp. Najpopularniejszym z twórców jest jednak z pewnością Slavador Dali. Jednymi z dzieł, które warte są zapamiętania są: „Trwałość pamięci”, a także niezwykłe, surrealistyczne przedstawienie zwierzęcia, którym jest „Płonąca żyrafa”. Rozwiń więcej

surrealizm łatwe do narysowania